Πάει χάλασε… και το «δικό» μας ποδόσφαιρο!

Πάει χάλασε… και το «δικό» μας ποδόσφαιρο!

Άνοιξαν οι πύλες και στα «δικά» μας πρωταθλήματα αυτά της μεγάλης τοπικής κατηγορίας αλλά και της Α1 ΕΠΣΛ, με τα συναισθήματα να είναι ανάμεικτα.

Η αλήθεια είναι πως οι μονομάχοι πρόσφεραν δυνατές συγκινήσεις αλλά έλειψαν οι εκπλήξεις, σε μια πρεμιέρα που κυμάνθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Φυσικά και ο βαθμός ετοιμότητας σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει το τέλειο τη δεδομένη χρονική στιγμή, πόσο μάλλον το Σαββατοκύριακο αυτό, όπου η ζέστη ήταν αφόρητη και έκανε τη ζωή των ποδοσφαιριστών κάτι παραπάνω από δύσκολη, συν το άγχος της πρεμιέρας για πολλούς.

Αυτό που μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση είναι το γεγονός των τεσσάρων αλλαγών, μια φαεινή ιδέα την οποία είχαν οι «φωστήρες» της ΕΠΟ και τέθηκε σε ισχύ στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.

Μετρήσαμε οκτώ αλλαγές σε ένα ημίχρονο σε ένα ματς, κι αν συνυπολογίσει κανείς και τα δύο «cooling break» προκειμένου οι παίκτες να πάρουν ανάσες δροσιάς, τότε αυτόματα βγαίνει το συμπέρασμα πως μόνο μπάλα δεν βλέπουμε.

Και να θέλει να αποκτήσει ρυθμό ένα παιχνίδι και να θέλουν οι δύο ομάδες να δείξουν κάτι καλό, δεν μπορούν με τις συχνές διακοπές.

Το να το κάνουν πράξη σε Β΄ και Γ΄ΕΠΣΛ όπου το επίπεδο είναι πιο χαμηλό, άντε λες πάει και έρχεται αλλά το να γίνεται πράξη στο πρωτάθλημα της μεγάλης τοπικής κατηγορίας και όχι μόνο, ε, αυτό δυστυχώς είναι το απόλυτο ξενέρωμα.

Και μιλάω πάντα με αγωνιστικά κριτήρια, αφού ως λάτρεις του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου θέλουμε να δούμε κάτι καλό.

Διακοπή στη διακοπή και φρου και φρου ο ρέφερι και τι κάνουμε;